zakład, że zanucisz?

i po lecie. prawie. pisałam w czerwcu, załamywałam się nóżkamyyy, a tu wrzesień nadszedł, a mnie tegoroczne upały i tak zmusiły do noszenia czegoś innego niż dżiny. ale to tylko na 30 stopni wzwyż. co tam na świecie słychać? w sklepach i u fryzjera gadki szmatki o tym jakiż to gorąc i ileż można i jak to ceny w górę i już  nawet narodowe warzywo drożeje! na chodnikach, ładnie powiem : buzie, zmarszczone, bo słońce. brwi sięgają brody, ojeeeeeju, jak świeci. to pewnie ta grupa ludzi, którzy, jak ja, zakupiła okurałki na lato za 19.99 i po drugim użyciu nie miały już trzymadełek zausznych. i tak przeleżały na szafce to lato, kurzu nazbierały, wczoraj wyrzuciłam, szkoda było, myślałam, że może się sklei. dobrze, że znam swoje trasy na pamięć, nie potrzeba mi widzieć. w modnych kawiarniach, ach co tam słychać… mogę sobie tylko swoją wersję ułożyć. podejrzewam, ale może się mylę, że młodzi, ubrani tylko w  100% made in poland słuchają taco hemingway’a. co się czyta? podejrzewam, że murakami jest już passe. pije się sajder, a może piwo? piwo. z butelki. bez soku. tak sobie wyobrażam TERAZ. tak je widzę. fajnie fajnie, też bym mogła. bo wcale nie chcę nikogo na siłę wykpić, ani silić się na doffcip. bo to nie miejsce i czas na heheszki. bo ponieważ dzisiaj odkryłam dlaczego w ogóle ten blog JEST. bo chociaż pisać nie umiem, to czasem muszę. #tryintobecool

a czasem chcę coś WAM (halo?haaaalooo, jest tam kto?) pokazać.

tak o.